Spionkop en Drakensbergen

Donderdag 22 november
Vandaag is het weer inpakken en op naar de volgende bestemming, maar eerst genieten we in alle vroegte op ons balkonnetje van het prachtige weer. Het strand ziet er compleet anders uit met de zon van vandaag vergeleken bij het wolkendek van gisteren. Na een ontbijt met veel vers fruit en heerlijke kazen rijden we via de N2 naar Uhmlanga. Volgens mijn nicht is daar een grote shoppingmall genaamd Gateway met o.a. Living winkels. We kijken onze ogen uit, is dit ook Zuid-Afrika? Het contrast is zo immens met al die wildparken en natuurgebieden. We bezoeken een aantal winkels, maar kunnen niet slagen voor het door onze gezochte “duvet”.
Dan gaan we verder naar Spionkop, wat onze eindbestemming is van vandaag. We rijden via de N2 en N3 naar de R74 en als we in Winterton aankomen besluiten we daar te lunchen en nog wat boodschapjes te doen. Als we daarna bij de R600 komen is het nog maar een klein stukje naar Spionkop. We verblijven op een prachtige locatie ver weg van de weg met een prachtige tuin en hele mooie kamers. Wat een rust hier. We worden verwelkomd met een drankje en al snel trekken we met wat lectuur richting zwembad. Een heerlijke temperatuur hier. Nadat Frans drie keer het bommetje van de nijlpaarden heeft nagedaan heeft hij een zwemverbod gekregen ....
Het viergangendiner was op en top. De vierde gang was zelfs een kaasplankje...wisten ze dat ik zou komen? Voldaan van deze relaxte dag maken we het niet te laat.

Vrijdag 23 november
Vandaag hebben we maar een kort stuk te rijden dus we blijven nog even op Spionkop Lodge. We lezen nog lekker een boek bij het zwembad. Tegen 12 uur vertrekken we naar ons volgende adres Montuzini Lodge. We blijven daar 3 nachten om even lekker uit te rusten van alle belevenissen. Onderweg doen we nog wat boodschappen in Bergville omdat we de komnde dagen zelf onze lunch moeten klaar maken. Ontbijt en diner is wel inbegrepen. We rijden door het prachtig glooiendlanschap van Drakensbergen. Bij aankomst worden we weer alleraardigst ontvangen en bij het zien van ons huis komen we nu echt alle woorden te kort om aan te geven hoe mooi het hier is. De foto's moeten het dan maar doen.
We lunchen met zelf klaar gemaakte boterhammen lekker buiten voor het huis. Er zijn hier veel verschillende mooie vogeltjes en we proberen ze te fotograferen. Leuk om te doen als ze blijven zitten tenminste.
Er zijn hier hele mooie wandelroutes en we hebben ons opgegeven voor een wandeling in de ochtend met gids. De dagen erna gaan we zelf ook wandelen want de routes staan erg goed aangegeven.
We dineren buiten en daar hebben ze echt een feestje van gemaakt. Onder een mooi rieten dak worden we verwend met heerlijk eten en een lekkere wijn. Wat er wel een beetje bij hoort is dat de meest vreemsoortige insecten ook even meedoen in de avond. Er zijn erbij met vliegbrevet maar de meeste zijn kleiner. Tot 2 keer toe boort een vreemd insect zich in het eten van Nanny. Gelukkig zagen we het gebeuren anders zou ze hem, of haar, zo inslikken. De insecten met brevet worden door het personeel opgepakt aan de vleugels en weggegooid. Zelf durven we dat later ook en wordt het nog gezellig in de lucht.
Tijdens het diner worden we uitgenodigd voor een kop koffie of chocolademelk bij het even verderop gelegen meer ter ere van volle maan. Het is ongeveer 5 minuten lopen langs het meer. Uit het meer komt een enorm kabaal want die zit vol met brulkikkers. Leuk om te horen zolang het maar uit de buurt van ons huis is. Er is een kampvuur gemaakt en het personeel heeft stoelen en dekens klaargezet voor de verwende toerist.
Als we thuiskomen heeft het personeel onze dekens opengeslagen, de lampjes aangedaan en een papiertje op het nachtkastje gelegd met de weersvoorspelling voor de volgende dag. Ook hebben ze op de nachtkastjes chocolaatjes neergezet. We hebben dit vaker meegemaakt ook op andere locaties, erg leuk.
Het is hier echt top, het kan volgens mij niet meer beter. Zuid-Afrika heeft ook mijn hart gestolen. Het gezegde “Als god in Frankrijk” bestaat niet meer, God is verhuist en woont hier!

Zaterdag 24 november
Na een ontbijt waarbij ons echt niets te wensen overbleef verzamelden we om half negen in de lobby voor een guided walk. Met z’n tienen gingen we met guide Victor op stap naar de waterval. Nadat we het Montuzi terrein verlaten hadden vertelden Victor e.e.a. over de omgeving. In ganzenpas liepen we achter elkaar richting waterval. Vlak voor we bij de waterval aankwamen moesten we nog wel een steil stuk af waarbij de onze handen en voeten nodig hadden om beneden te komen. Mede door de droogte was het geen gigantische waterval maar wel erg leuk om eronderdoor te lopen. Via de ruimte onder de rotsen kropen we naar een geweldig uitkijkpunt. Adembenemend. De guide verrastte ons op die plek met een kopje thee/koffie. Hij vertelde ons daar ook nog over het zulu leven hier. Hij heeft bv een vriendin en wil hij met haar kunnen trouwen dan moet hij 11 koeien aan zijn schoonfamilie geven. Maakt hij de dochter echter voor die tijd zwanger dan moet hij als eerste aanbetaling al 2 koeien en een geit leveren.
Ook het verhaal dat als iemand overleden is, dat hij/zij in de eigen grond begraven wordt met daarop een aantal boomstammen met daaroverheen een koeienhuid. Die koeienhuid staat dan als symbool voor het schild van Shakazulu. Dit was ook een koeienhuid. Daarna wordt er nog grond overheen gestrooid. De koeienhuid wordt zo hard dat er geen water etc meer doorheen kan.
Na de thee klimmen we via een vrije steile berghelling naar boven en bewonderden ook daar het ruime uitzicht. Wat een prachtig land is het toch.
Ongeveer na vijf kilometer komen we weer bij de lodge aan en pakken daar een kop koffie en installeren ons op het terras van het restaurant.
De middag brengen we door met het oplossen van een cryptogram die door Frans gemaakt is over Zuid Afrika. Een aantal van de omschrijvingen waren:
- Geldgek
- Doet als een koe
- Het is hard werken met die beesten
Mocht je een antwoord weten dan zien we dat graag in de reacties.

In de middag gaan we nog wat portretfoto’s maken bij een meertje en drinken een borrel op het terras, waarbij we ook nog even een duik nemen in het behoorlijk koude zwembad.
Voor het diner bewonderen we de zonsondergang en verliezen de dames wederom van de heren ....we zullen volhouden!!!

Zondag 25 november
Het is al weer flink warm als we opstaan. De temperaturen lopen hier de laatste dagen op tot 35 graden en van een begin van het regenseizoen is nog geen sprake. Het regenseizoen had nu toch al een beetje moeten beginnen.
We gaan na het uitgebreide ontbijt wandelen zonder gids. We kiezen voor de Wanhoop route uit de wandelfolder van hier. Het is erg mooi wandelen vanwege de schitterende vergezichten. Doordat het landschap zo glooiend is zonder bossen is bijna elk punt wel een uitzichtpunt. Het tempo van de wandeling daalt naarmate de tijd vordert als gevolg van de enorme hitte en gebrek aan schaduwplekken. Tegen het einde van de wandeling zijn de batterijen van Marjan en Nanny leeg. “Kunnen jullie de auto halen en ons dan hier oppikken?” Een verassende oplossing waar Frits en Frans mee akkoord gaan. Wij wandelen de resterende 2 km naar waar onze auto staat en gaan met een survivalpakket terug. (Water en veel Mariakaakjes als alternatieve batterijen) Gelukkig doen ze het allebei weer.
Vanmiddag zitten we lekker buiten een boek te lezen als het regenseizoen toch ineens gaat beginnen. We moeten naar binnen en dat is nog nergens gebeurd. Mooie tijd voor wat zomaar info.
Ik moet toch even terugkomende op “het bommetje van een nijlpaard”, zoals mijn duik in het zwembad eerder is geformuleerd. We eten er hier goed van en op de laatste dagen na is de beweging nihil. Dat is niet goed voor de BMI. Ik ben op het ogenblijk te kort voor een goede BMI, daar zou zo'n 25 cm bijmoeten.
Het links rijden hier vereist constant de nodige alertheid. Ook het feit dat de richtingaanwijzer (rechts) en ruitenwisserbediening (links) zijn verwisseld is erg storend en krijg ik maar niet onder de knie. Als ik ga inhalen bedien ik steevast de ruitewisser ipv de richtaanwijzer. En als ik er dan een keer erg in heb en ik wil de voorruit schoonmaken roepen er 3 in koor “Waar ga je nou heen...)
Er zitten hier erg veel vogels waaronder de Ibis. Een redelijk grote vogel die veel kabaal maakt in de vorm van een lachend mens Haaaa, haaa. Erg leuk om te horen als die laag overvliegd.
Het personeel hier is bijzonder aardig en doen er alles aan je het naar de zin te maken. Het zijn allemaal geschoolde mensen en van onderdanigheid is absolut geen sprake. Altijd wel in voor een dolletje en erg kundig in hetgeen hun functie vereist. Hluhluwe vormde daarop een uitzondering in negatieve zijn. Erg ongeinteresseerd en weinig flexibilitet.
We zijn hier in Zulu land en daar heeft de bevolking naast de politie ook te maken met een Chief zeg maar een stamhoofd. De Chief bemiddeld in onderlinge ruzies maar deelt ook land uit aan mensen. Een stuk land afgegeven door een Chief blijft altijd je eigendom. Zaken waarvoor je achter de tralies kan belanden zijn wel voor de politie. De criminaliteit hier is erg laag wat betreft beroven van bijvoorbeeld toeristen. Wel jatten ze elkaars koeien en dat heeft natuurlijk te maken met die bruidschat van 11 koeien. Alle koeien zijn gebrandmerkt maar eenmaal gejat zetten ze er hier en daar een gebrandmerkt streepje bij en wordt het moeilijk aan te geven wie zijn koe het is.
Het is inmiddels weer droog dus einde van deze overbodige info.
Dit is mijn laatste bijdrage aan onze reislog. Ik denk dat uit de stukjes van ons voldoende is gebleken hoe wij het ontzettend naar ons zin hebben gehad. Veel dieren van dichtbij gezien waar in dierentuinen een hek tussen staat, genoten van de prachtige natuur en de gastvrijheid van dit land en zijn mensen. Wij hopen een ieder onze foto's te mogen laten zien waarbij wij beloven niet te lang te zullen blijven praten over deze vakantie. Dat laatste zal niet meevallen.
Ik dank Nanny voor alle goede zorgen en geduld zeker in de week dat mij rug het begaf maar ook hier. (“Nanny, weet jij waar mijn bril is”.... “ja, op je hoofd”. Van die dingen dus)
Ik dank Marjan voor de warmte, gezelligheid en het mogen gebruiken van haar kennis over dit land en alles wat er mee samenhangt. Frits dank ik voor zijn fijne kameraadschap, het spotten van dieren die wij pas 5 minuten later zien en het biermanagement.
Tot een volgende keer want Zuid Afrika blijft een topland voor bijzondere vakanties!